Ορεινός οικισμός επάνω στο βουνό του Ζάρακα σε υψόμ. 530 μ. και σε απόσταση 8 χλμ. από τους Μολάους. Ονομάστηκε έτσι, επειδή κάποτε, από τα πανύψηλα πιρνάρια (πουρνάρια) που υπήρχαν σ΄ αυτήν την τοποθεσία (κάποια σώζονται και σήμερα) κατασκευάζονταν τα καλύτερα κουπιά για τις βάρκες των παραθαλάσσιων χωριών της επαρχίας.
Ο οικισμός δημιουργήθηκε κατά τα τελευταία χρόνια της τουρκοκρατίας με τη μετακίνηση κτηνοτρόφων από το χωριό της Κρεμαστής.
Αν και, σήμερα αριθμεί λιγοστούς μόνιμους κατοίκους, αξίζει να πάρει κανείς τον ανήφορο ως εκεί (15 λεπτά από τους Μολάους με το αυτοκίνητο) και σίγουρα θα αποζημιωθεί πρώτα από τη θαυμάσια πανοραμική θέα του κάμπου των Μολάων, του Ασωπού και της θάλασσας του Λακωνικού Κόλπου και ύστερα από το πέτρινο ταβερνόσπιτο της κυρα-Ελένης με τα υπέροχα χόρτα του βουνού και τα κουπιώτικα σφαχτά σε παραδοσιακό φούρνο με ξύλα.
Δεν θα περάσουν απαρατήρητα από τον επισκέπτη η παλιά πετρόκτιστη ομβροδεξαμενή (λούτσα) στον Άγιο Κωνσταντίνο, έξω απ’ το χωριό ο μικρός αλλά μοναδικός υδροβιότοπος στη περιοχή με τη σκαλιστή κορίτα (ποτίστρα) , αλλά ούτε και η ευκαιρία να δει από κοντά τα Αιολικά Πάρκα.
Στα Κουπιά γίνονται δυο αυθεντικά βουνίσια πανηγύρια. Του Αγίου Κωνσταντίνου στις 21 Μαΐου και η γιορτή της Γίδας μέσα στον Ιούλιο.
