Γεωγραφικά – Περιβαλλοντικά – Δημογραφικά Στοιχεία
Στο τοπικό διαμέρισμα Ρειχιάς ανήκει ο οικισμός «Αχλαδόκαμπος». Έχει ορεινό τύπο με συνολική έκτασή τα 72.800στρ. Από αυτά τα 4.500στρ. είναι καλλιεργήσιμες εκτάσεις, τα 67.000στρ. είναι βοσκότοποι που νέμονται από το δήμο, οι δε λοιπές εκτάσεις είναι αμιγώς δασικές.
Το μεγαλύτερο μέρος του εδάφους καλύπτεται από θαμνώδεις σχηματισμούς, φρύγανα και δάση σκληρόφυλλων που χρησιμοποιούνται κυρίως για βοσκή.Στη Ρειχιά απαντάμε τοποθεσίες ιδιαίτερου φυσικού κάλλους όπως το φαράγγι «Μπαλογκαίρι» που μας οδηγεί στην ομώνυμη παραλία του και στην ειδυλλιακή παραλία της «Βλυχάδας» η οποία προσελκύει πολλούς επισκέπτες κατά τους καλοκαιρινούς μήνες.
Σύμφωνα με την απογραφή του 2001 ο πληθυσμός της Ρειχιάς ανέρχεται στους 548 κατοίκους παρουσιάζοντας δείκτη πυκνότητας πληθυσμού 6,48 ανά τ.χμ.. Κύρια ασχολία των κατοίκων της περιοχής είναι η κτηνοτροφία.
Ιστορικά Στοιχεία
Ερείπια οικισμών συναντάμε στη «Ράχη Αμύνης», στο «Μπαλογκαίρι» και στο «Βούρβουρο». Κοντά στη Ρειχιά βρίσκεται το «Καστράκι του Αγίου Δημητρίου» με την ξεχωριστή του εκκλησία χτισμένη αιώνες πριν.
Μέχρι το 1925 στις θέσεις «Πούλος» και «Μονοδέντρι» οι κάτοικοι άλεθαν σιτάρι σε ανεμόμυλους. Μετά το 1925 (περίπου) καταργήθηκαν οι ανεμόμυλοι και άλεθαν σε μύλους, που τα λιθάρια τους τα γύριζαν μηχανές. Η αμοιβή του μυλωνά ήταν το λεγόμενο «αλεστικό», δηλ. μια μικρή ποσότητα από το αλεύρι. Μια μικρή άποψη για τους πλέον πια ερειπωμένους ανεμόμυλους μπορεί να έχει κανείς κατεβαίνοντας από την πλαγιά της Κουλοχέρας.
Αξιοσημείωτο είναι να αναφέρουμε την κεντρική εκκλησία του χωριού τη «Ζωοδόχος Πηγή», χτισμένη το 1852 μαζί με το γεφύρι που περνάει πάνω από το ρέμα που καταλήγει στο «Μπαλογκαίρι».
Λαμπρό κόσμημα και τιμή για όλο το Ζάρακα είναι το πολιτιστικό δημιούργημα του χωριού : Το Λαογραφικό Μουσείο της Ρειχιάς.