Το φαρακλό έχει θέα προς τον κόλπο των Βατίκων.
Το έχτισαν οι Ενετοί το 1479 ή 1483 και το ονόμασαν έτσι για να τιμήσουν τον αρχηγό τους, που ονομαζόταν Φαρακλός. Για την προστασία του χωριού έχτισαν το Κάστρο της Αγίας Παρασκευής.
Το χωριό αναπτύχθηκε στους Μέσους Χρόνους. Στα 1700 μ.Χ. ήταν μια από τις μεγαλύτερες αστικές περιοχές της Πελοποννήσου, όπως φαίνεται από την απογραφή του Βενετού Φραντζέσκο Γκριμάνι.
Τα χρόνια της Τουρκοκρατίας ήταν ο σημαντικότερος οικισμός της περιοχής. Εκεί υπήρχαν οι τοπικές αρχές του κατακτητή και η ελληνική δημογεροντία. Από την βυζαντινή περίοδο, στην περιοχή του Φαρακλού υπάρχουν κτίσματα όπως ο Αγ. Στράτης, δίκοχο μονόχωρο καμαροσκέπαστο ναΐδριο, μισοερειπωμένο με κατάλοιπα τοιχογραφιών, αξιόλογων παραστάσεων. Επίσης ο Άγιος Θεράπων ή Άγιος Θεράπης ή Σαράπης ή Παλαιοκκλησιά, ναός καμαροσκέπαστος χτισμένος με αργολιθοδομή. Ακόμη υπάρχει εκκλησάκι ερειπωμένο, ο Άγιος Νίκων, οπου στα χαμηλά του διακρίνονται ξεθωριασμένες μορφές αγίων. Μεταβυζαντινοί ναοί είναι: η Ευαγγελίστρια, η Μυρτιδιώτισσα, η Αγιά Σωτήρα, ο Άγιος Πέτρος, η Παντάνασσα, ο Άγιος Γεώργιος, η Παναγίτσα και άλλα σε ερειπώδη κατάσταση.
Το Φαρακλό μετά την επανάσταση του 1821 ήταν η πρωτεύουσα του Δήμου Μαλέα, ενός από τους δύο Δήμους της περιοχής.
